Κυριάκος Χ. Μεττής
Έφυγε τόσο πρόωρα και αναπάντεχα
Ο Κυριάκος Χ. Μεττής, γιος του διαπρεπούς απόδημου Φιλιώτη Χάρη Μεττή, δεν είναι πια ανάμεσά μας. Απεβίωσε αιφνίδια την Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2012 σε ηλικία 47 ετών στο Λονδίνο, όπου διέμενε με την οικογένειά του. Η κηδεία του τελέστηκε την Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2012 από τον Ιερό Καθεδρικό Ναό του Αγίου Νικολάου στο Λονδίνο, προεξάρχοντος του Σεβασμιοτάτου Αρχιεπισκόπου Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας κ. Γρηγορίου.
Αντί στεφάνων, έγιναν δεκτές εισφορές υπέρ των Ελληνικών Παροικιακών Σχολείων Μεγάλης Βρετανίας. Με το άκουσμα της θλιβερής είδησης, η Κοινότητα και το Θ.Ο.Ι. Φιλιάς με τηλεγράφημα και τηλεφωνική επικοινωνία εξέφρασαν τα ειλικρινή τους συλλυπητήρια προς τους οικείους του εκλιπόντος.
Ο Κυριάκος, μονάκριβος γιος του Χάρη και της Στέλλας Μεττή, γεννήθηκε στο Λονδίνο στις 28 Φεβρουαρίου 1965. Ήταν παντρεμένος με τη Μαρίνα, η οποία του χάρισε μια θυγατέρα, την τρίχρονη τώρα Στελλίτσα.
Στο κείμενο που ακολουθεί ο ίδιος ο χαροκαμένος και απαρηγόρητος πατέρας Χάρης Μεττής με πολύ πόνο και παράπονο σκιαγραφεί τη ζωή και το χαρακτήρα του λατρευτού του γιου Κυριάκου. Ακολουθεί επίσης το ποίημα του Χάρη Μεττή «Ο ΑΠΟΚΛΗΡΟΣ», αφιερωμένο στον αγαπημένο του Κυριάκο.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ Χ. ΜΕΤΤΗΣ
Δύσκολο πολύ για έναν πατέρα να γράψει και να περιγράψει τη ζωή και τον χαρακτήρα χαμένου για πάντα παιδιού του. Όταν μάλιστα το παιδί του αυτό υπήρξε, στο τόσο σύντομο χρονικό διάστημα της παρουσίας του ανάμεσά μας, ένα αξιοζήλευτο πρότυπο καλοσύνης, ευγένειας, εργατικότητας, οικογενειακής γαλήνης, άδολης και αφειδώλευτης αγάπης για τον συνάνθρωπό του. Ένα παιδί, που επί σαράντα εφτά χρόνια συμβίωσης με τους γονείς του, ούτε μια φορά δεν είχε ανταλλάξει έστω και μια λέξη εριστική μαζί τους.
Ο Κυριάκος, ο γιος μου, δεν ήταν, όμως, μαλθακός και υποτακτικός και δουλοπρεπής σε κανένα. Είχε τις αρχές του, τις πεποιθήσεις του, τα όνειρά του για το μέλλον, με λίγα λόγια, κάθε τι που στολίζει έναν άνθρωπο ενεργητικό και αξιολάτρευτο. Αγαπούσε τους γονείς του και τους τιμούσε βαθιά και πηγαία. Αγαπούσε και τιμούσε την απαρηγόρητη τώρα σύζυγό του, την Μαρίνα, στην οποία πρόσφερε το παν. Λάτρευε πραγματικά το ορφανό πια κοριτσάκι τους, την κουκλίτσα μας Στελλίτσα, η οποία, όπως και η Μαρίνα και οι γονείς του, με τα ίδια πηγαία αισθήματα και την ίδια λατρεία έβλεπε τον πατέρα της και ανυπόμονα περίμενε να ’ρθει στο σπίτι, να την σηκώσει ψηλά, να την αγκαλιάσει σφικτά, να την φιλήσει και να παίξει μαζί της ο τόσο πρόωρα και τόσο άδικα και απρόσμενα νεκρός πια πατέρας της.
Οι συγγενείς όλοι τον κλαίμε απαρηγόρητα. Και όχι μονάχα οι συγγενείς, αλλά και όλοι, όσοι τον γνώρισαν και συνδέθηκαν με ειλικρινή και άρρηκτη φιλία μαζί του. Για την Μαρίνα και για μας τους γονείς του και την αδελφή του την Άννα και τους στενούς συγγενείς του, τα άπειρα τηλεφωνήματα και τα συλλυπητήρια γράμματα, όπως και οι συνεχείς επισκέψεις στο σπίτι μας, αποτελούν φόρο τιμής για τον Κυριάκο και παρηγοριά για την μαυρισμένη καρδιά μας. Τους ευχαριστούμε κι ευχόμαστε από βάθους καρδίας να μην δοκιμάσει καμιά άλλη οικογένεια μια τέτοια οδυνηρή και ανεπούλωτη πληγή, μια τέτοια τραγωδία και δυσαναπλήρωτη απώλεια.
Ιδιαίτερα ευχαριστούμε όλους τους φίλους του που ταξίδεψαν από την Ελλάδα και την Κύπρο για να συμμεριστούν μαζί μας την απερίγραπτη θλίψη και τον βαθύτατο πόνο μας για τον χαμό του λατρευτού μας Κυριάκου.
Θα αποτελούσε, όμως, παράλειψη αν δεν τονίζαμε εδώ την παρουσία σήμερα ανάμεσά μας των πάμπολλων οπαδών της ποδοσφαιρικής ομάδας MANCHESTER UNITED, μιας ομάδας για την οποία ο Κυριάκος έτρεφε απεριόριστη αγάπη. Μερικοί, μάλιστα, από αυτούς έχουν ταξιδέψει χιλιάδες μίλια για να παραστούν στην κηδεία του. Και δεν τον γνώριζαν, βέβαια, με το πραγματικό του όνομα, αλλά μ’ αυτό που του είχανε δώσει εκείνοι και που έτσι τον ξέρουνε μέχρι σήμερα: JOHN KILBURN. Όπως, βέβαια, κι o Κυριάκος με τέτοια ψευδώνυμα τους γνώριζε, γι’ αυτό κι εμείς δύσκολα μπορούμε να τους εντοπίσουμε και να τους ευχαριστήσουμε προσωπικά. Ο δε θάνατός του από καρδιακή προσβολή επήλθε στο σπίτι του λίγη ώρα μετά που είχε παρακολουθήσει τον νικητήριο αγώνα της ομάδας του εναντίον της MANCHESTER CITY. Έτσι, τουλάχιστον, μας εγκατέλειψε χαρούμενος για την νίκη της ομάδας του, της οποίας υπήρξε αφοσιωμένος οπαδός από τα μικρά του χρόνια.
Όμως δεν ήταν μονάχα για το ποδόσφαιρο που είχε πάθος ο Κυριάκος, αλλά και για κάθε είδους άθλημα και κυρίως στο GOLF, όπου ασκούνταν τακτικά τους καλοκαιρινούς μήνες, όπως επίσης και στο κολύμπι. Παράλληλα δε με τα αθλήματα, το άλλο πάθος του ήτανε τα συνεχή του ταξίδια και η άμεση γνωριμία του με τις χώρες όλου του κόσμου. Και αυτό, τόσο πριν, όσο και μετά τον γάμο του συνοδεία τώρα με την Μαρίνα του, κάποτε δε και με την Στελλίτσα τους.
Το μόνο, λοιπόν, που μπορούμε σήμερα και για τα υπόλοιπα χρόνια της επίγειας ζωής είναι να ευχόμαστε και να προσευχόμαστε όπως η ψυχή του υπερίπταται αγγελικά και προστατευτικά πάνω από την χαροκαμένη σύζυγό του Μαρίνα, την τόσο πρόωρα απορφανισμένη κορούλα του, την τρίχρονη Στελλίτσα, και τους απαρηγόρητους γονείς, συγγενείς και φίλους του.
ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ, ΛΑΤΡΕΥΤΈ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΠΡΟΩΡΑ ΚΑΙ ΑΔΙΚΑ ΧΑΜΕΝΕ ΚΥΡΙΑΚΟ ΜΑΣ!
Ο ΑΠΟΚΛΗΡΟΣ
Για τον αγαπημένο γιο μου Κυριάκο
Στον γιο μου τον μονάκριβο, χαρά, ζωή και φως μου,
έσβησες όπως το κερί, καμάρι εσύ του κόσμου.
Άραξα το καράβι μου σ’ ανήλιαγο λιμάνι,
να μην το δέρνουν κύματα, φουρτούνα μην το πιάνει.
Έσπειρα σ’ ερημιά καυτή τ’ αχόρταγα όνειρά μου
κι έγινα σκλάβος κι έκανα το σώμα σύνεργά μου.
Ματώνω χέρια και καρδιά, στο πέρασμα του χρόνου,
μ’ αλέτρι την υποταγή στο βούκεντρο του πόνου.
Ό,τι θερίζω, το σκορπά το φύσημα τ’ αγέρα,
μόνος, και βολοδέρνομαι σ’ απόκληρη γαστέρα.
Χαράματα, και χάθηκε το φως του παραδείσου,
νυχτώνει, κι έρχεται βαριά η προσταγή: «Θυμήσου!»
Ούτε φεγγάρι πια για μας, κι αυγή δεν ξημερώνει,
ο χάρος ο αχόρταγος πληγώνει και ματώνει.
Ήσουν ο ήλιος κι έσβησες, ο στύλος της καρδιάς μας,
έφυγες κι άφησες πληγές βαθιά στα σωθικά μας.
Είναι η ζωή βαθιά σπηλιά σε στείρο μέσα βράχο,
βουβό το κύμα ξεψυχά, όπως εμείς, μονάχο.
Θα κουβαλάμε πια σταυρούς όσος καιρός μας μένει
χωρίς εσένα, Κάκο μας, σκυφτοί κι απελπισμένοι.
Χάρης Μεττής