Τη Δευτέρα 13 Μαΐου 2013 άλλος ένας συγχωριανός, ο Βασίλης Κώστα, έφυγε για την αιωνιότητα. Η κηδεία του τελέστηκε την επομένη από τον Ιερό Ναό Αγίου Κοσμά, στον Άγιο Αθανάσιο Λεμεσού.
Ο Βασίλης Κώστα γεννήθηκε στη Φιλιά το 1943. Διακρινόταν για την απλότητα του χαρακτήρα του, την ετοιμότητα του λόγου και το αστείρευτο χιούμορ του. Ήταν γόνος πολυμελούς οικογένειας βιοπαλαιστών, του Κωστή Θεοδώρου και της Θεοδώρας Χατζησάββα. Μαζί με τα έντεκα αδέλφια του έζησε τη φτώχεια και τις στερήσεις της παιδικής ηλικίας. Φοίτησε στο δημοτικό σχολείο του χωριού του και μέσα από πολλές δυσκολίες συνέχισε τις σπουδές του στη Σχολή Συλβέστρου στη Μόρφου. Με το πέρας των σπουδών του εργοδοτήθηκε στη ΣΥΤΑ, όπου εργάστηκε μέχρι τη συνταξιοδότησή του.
Τα δεσμά του γάμου τον ένωσαν με τη συγχωριανή του Ελένη Κώστα Πασχάλη και μαζί της είχε την ευτυχία να αποκτήσει έξι παιδιά, τα οποία με τη σειρά τους του χάρισαν οκτώ λατρευτά εγγόνια. Μετά το βαρύ κτύπημα της προσφυγιάς, η αδίστακτη μοίρα τον ξανακτύπησε και του πήρε σε νεαρή ηλικία το μεγαλύτερο γιο του Κωστάκη. Η τουρκική εισβολή του 1974 τον οδήγησε μετά από πολλές περιπλανήσεις στη Λεμεσό, εκεί όπου προσπάθησε και ξανάφτιαξε τη ζωή του, πάντα με την ελπίδα της επιστροφής.