Έφυγε για το μεγάλο ταξίδι ο απόδημος συγχωριανός μας, καθηγητής, δημοσιογράφος, συγγραφέας και ποιητής, Χάρης Μεττής. Απεβίωσε σε ηλικία 88 ετών τη Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2022 στο Λονδίνο όπου διέμενε οικογενειακώς από το 1959, αφήνοντας πίσω του πλούσιο και σημαντικό έργο. Η κηδεία του τελέστηκε στις 29 Σεπτεμβρίου από τον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου στο Shepherds Bush London. Η ταφή έγινε στο Κοιμητήριο στο Kensal Green.
Ο Χάρης Μεττής γεννήθηκε στη Φιλιά στις 23 Ιανουαρίου 1934 και γονείς του ήταν ο Κυριάκος και η Θεογνωσία Χατζηκωστή Μεττή. Νυμφεύθηκε τη Στέλλα Αθανασίου Χριστοφή, Φιλιώτισσα εκ μητρός, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, την Άννα και τον Κυριάκο. Ακολουθεί εκτενές Βιογραφικό Σημείωμα.
ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΜΕΤΤΗΣ
Βιογραφικό σημείωμα
O Χαρίλαος (Χάρης) Κ. Μεττής γεννήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 1934 στο σημερινό τουρκοκρατούμενο χωριό Φιλιά (Μόρφου), όπου έζησε τα πρώτα έντεκά του χρόνια. Στη συνέχεια αυτός και η οικογένειά του εγκαταστάθηκαν μόνιμα στη Λευκωσία, όπου και φοίτησε στο εκεί Παγκύπριο Γυμνάσιο. Το 1953, αφού πρώτα πέτυχε στις εισαγωγικές εξετάσεις του Διδασκαλικού Κολεγίου Μόρφου, όπου και φοίτησε για έναν περίπου μήνα, τον ίδιο χρόνο κέρδισε, κατόπιν γραπτού διαγωνισμού, υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών Ελλάδος και φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Λόγω δε του μεγάλου Εθνικού Αγώνα της Κύπρου (1955-1959), κλήθηκε και υπηρέτησε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο Λευκωσίας πριν ακόμη πάρει το πτυχίο του, επειδή η Αποικιοκρατική Κυβέρνηση της Κύπρου είχε εκδιώξει όλους τους εξ Ελλάδος Καθηγητές από τα Γυμνάσια της Μεγαλονήσου.
Το 1959 εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Λονδίνο μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του. Από την πρώτη δε ημέρα της εκεί άφιξής του, μπήκε στην υπηρεσία αρχικά της Κοινότητος Αγίων Πάντων Λονδίνου ως δάσκαλος των Ελληνικών και, στη συνέχεια, ως άμισθος Γραμματέας της Αρχιεπισκοπής Θυατείρων, ενώ ταυτόχρονα έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Βirkbeck College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, με ειδίκευση στην Ευρωπαϊκή Ιστορία. Εργαζόταν επίσης και ως δημοσιογράφος τόσο ως αρχισυντάκτης παροικιακών εφημερίδων όσο και ως ανταποκριτής της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ Λευκωσίας και του ΡΙΚ, αλλά και ως καθηγητής σε Ελληνικά Παροικιακά και Αγγλικά Σχολεία και Κολλέγια. Από δε τον Απρίλιο του 1988 είχε αναλάβει την διεύθυνση του Γραφείου Παιδείας, Τύπου και Πληροφοριών και γενικά του Ελληνικού Τμήματος της Αρχιεπισκοπής Θυατείρων και Μ. Βρετανίας μέχρις ότου αφυπηρέτησε το 2014.
Το ενδιαφέρον του για την ιστορία της Ομογένειας Ηνωμένου Βασιλείου ξεκίνησε κυρίως μετά το μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα από την Κύπρο, το οποίο κορυφώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1960 με την ανακήρυξη της νήσου σε Ανεξάρτητο Κράτος. Όμως για την όσο γίνεται καλύτερη ερμηνεία των ως επί το πλείστον εγγενών προβλημάτων που άρχισε να αντιμετωπίζει ο μετανάστης, ο Χάρης Μεττής εξέτασε σε βάθος και πλάτος την ιστορική πορεία του αποδήμου Ελληνισμού από την πρώτη ιστορικά καταγραμμένη εμφάνιση Ελλήνων στις Βρετανικές Νήσους. Άλλωστε τα προβλήματα, τότε, για τους εκ Κύπρου μετανάστες ήταν, όπως και στο παρελθόν, τεράστια. Και τούτο αφ’ ενός λόγω του μεγάλου αριθμού αυτών, και αφ’ ετέρου της μισαλλοδοξίας που χαρακτήριζε ως επί το πλείστον τους γηγενείς Άγγλους. Τα δε προβλήματα εκείνα εστιάζονταν ως επί το πλείστον στο θέμα της εξασφάλισης στέγης, εργασίας και εκπαίδευσης.
Στο τελευταίο, μάλιστα, θέμα της Ελληνοπρεπούς και Ορθόδοξης εκπαίδευσης η προσφορά του Χάρη Μεττή υπήρξε ολόθερμη, συνεχής, εποικοδομητική και αφοσιωμένη, πράγμα που εκτιμήθηκε τόσο από την Ομογένεια και τις Κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Κύπρου, όσο και από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, το οποίο και του απένειμε, ήδη από το 1967, τον επίζηλο τίτλο του Άρχοντος Διδασκάλου του Οικουμενικού Θρόνου. Για τον ίδιο, όμως, επίσης λόγο, δηλαδή για την εν γένει θετική και συνεχή προσφορά του στα θέματα της παιδείας, του πολιτισμού και της προβολής της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας και του Ελληνικού πνεύματος, η ΟΥΝΕΣΚΟ του απένειμε το 2015, σε ειδική τελετή στο Λονδίνο, την επίζηλη τιμητική διάκριση του ΑΙΕΝ ΑΡΙΣΤΕΥΕΙΝ.
Τα άρθρα, οι ομιλίες και τα εν γένει δημοσιεύματά του σχετικά με τα προβλήματα που αντιμετώπισαν κι εξακολουθούν σε μεγάλο βαθμό να αντιμετωπίζουν οι Έλληνες και ιδιαίτερα οι Ελληνοκύπριοι απόδημοι θα μπορούσαν άνετα να καλύψουν πολλούς ογκώδεις τόμους. Το βιβλίο του, μάλιστα, με τίτλο «Οι ρίζες του Παροικιακού Ελληνισμού της Μεγάλης Βρετανίας» (πρώτη έκδοση 1998, πέμπτη έκδοση 2001, ήδη και αυτή από πολλού εξαντλημένη), όπως και οι δημοσιευθείσες σε συνέχειες εκτεταμένες έρευνές του τόσο για την Ελληνική Ορθόδοξη παρουσία στις Βρετανικές νήσους, όσο και για τις περιβόητες Σταυροφορίες και την κακόβουλη συμβολή τους στην καταστροφή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας οι οποίες μελέτες του καλύπτουν η κάθε μία περισσότερες από χίλιες σελίδες, αποτελούν μικρό μόνο μέρος της συγγραφικής του παραγωγής. Ελπίζεται δε ότι οι ερευνητές του μέλλοντος θα αξιοποιήσουν τις έρευνες αυτές (όπως ήδη κάνουν αρκετοί μεταπτυχιακοί φοιτητές όχι μόνο από την Ελλάδα και την Κύπρο, αλλά και από την Αμερική ακόμη) σε δικές τους μελέτες και συγγράμματα.
Μεγάλη επιτυχία γνώρισαν, επίσης, και τα εννέα μέχρι σήμερα λογοτεχνικά έργα του, τα οποία φέρουν τους αντίστοιχους τίτλους: «Ιστορίες αληθινές με ψευδώνυμα» (2004, 21 διηγήματα), «Η εκκένωση» (2006, 18 διηγήματα), «Ο δίπλαρος» (2008, 14)