Απεβίωσε στις 27 Απριλίου 2015 στο Λονδίνο ο μεγάλος απόδημος Φιλιώτης δάσκαλος Ανδρέας Χατζηγεωργίου. Η κηδεία του τελέστηκε την Παρασκευή 22 Μαΐου από τον ιερό ναό Αποστόλου Μάρκου στον Αρχάγγελο μετά από δική του επιθυμία να ταφεί στα ιερά χώματα της πατρίδας του.
Ο Ανδρέας Χατζηγεωργίου γεννήθηκε στην κατεχόμενη Φιλιά στις 20 Οκτωβρίου 1927 και ήταν ο μικρότερος από τα 5 αδέλφια, μετά από την Ελένη, τον Σοφόκλη, την Παρασκευή και τον Χρίστο. Γονείς του ήταν ο Γεώργιος Σοφοκλέους (Χατζηώρκος), απόστρατος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και αργότερα Κοινοτάρχης Φιλιάς και η Χατζηκατερίνα Χατζηχριστοδούλου.
Μετά την αποφοίτησή του από το δημοτικό σχολείο του χωριού του και τις γυμνασιακές του σπουδές αποφάσισε να συνεχίσει για ανώτερες σπουδές στο εξωτερικό. Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, μέσα από τη δύσκολη περίοδο της αποικιοκρατίας, αναχώρησε για την Αγγλία, εκεί όπου συνδύασε μαζί εργασία και σπουδές. Με την εργατικότητα και την επιμονή του κατάφερε να πάρει το δίπλωμα του δασκάλου και να υπηρετήσει για πολλά χρόνια με ευσυνειδησία την κυπριακή παροικία του Λονδίνου.
Εργάσθηκε για πολλά χρόνια ως δάσκαλος στα παροικιακά σχολεία. Ως πνευματικός άνθρωπος έχαιρε μεγάλης εκτίμησης από τους ομογενείς μας στο Λονδίνο, όπου διέμενε, αλλά και από την ηγεσία της εκεί Ορθόδοξης Εκκλησίας, στην οποία, επίσης, πρόσφερε πολύτιμες υπηρεσίες. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναγνωρίζοντας τη μεγάλη προσφορά του προς την Εκκλησία και την Παιδεία τον τίμησε απονέμοντάς του τον επίζηλο τίτλο του «Άρχοντος Διδασκάλου του Οικουμενικού Θρόνου».
Ο απόδημος Ανδρέας Χατζηγεωργίου από τη Φιλιά μας αποχαιρέτησε στα 87 του χρόνια, με την αξιοπρέπεια που μας συνήθισε και την καλοσύνη που χαρακτήριζε κάθε στιγμή της ζωής του. Άνθρωπος με σημαντική και αναγνωρισμένη παρουσία και προσφορά, όλοι περίμεναν να ακούσουν από το στόμα του ένα καλό λόγο και ένα μήνυμα ελπίδας. Όλη του η ζωή ήταν ένα παράθυρο ανοικτό στους ανθρώπους και ένα αποκούμπι για τους συνανθρώπους του. Μάρτυρες το έργο που άφησε πίσω του και οι άνθρωποι που είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν.
Παρέμεινε ενεργός, ακάματος και ασυνθηκολόγητος αγωνιστής σε όλη τη διάρκεια του επίγειου βίου του, αφού στα 85 του χρόνια πήρε το τελευταίο μεταπτυχιακό δίπλωμα και οι υπηρεσίες και η προσφορά του προς την Παιδεία και την Εκκλησία ήταν αδιάκοπες μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του.
Όμως, η προσφορά δεν ήταν ποτέ για τον Ανδρέα Χατζηγεωργίου παράσημα και δάφνες για οποιαδήποτε επανάπαυση. Απεναντίας, η κάθε προσφορά του ήταν μια επιπλέον προσωπική ανάληψη επιπρόσθετου χρέους και ευθύνης. Υπόλογος στις νέες και τις επερχόμενες γενιές. Με καθημερινή τη συνείδηση του εθνικού, θρησκευτικού και κοινωνικού καθήκοντος. Μάχιμος πάντα κι ενεργός, άφησε την τελευταία του πνοή με μοναδική έγνοια: Ποιοι και πόσο αποτελεσματικά θα πάρουν τη σκυτάλη που αφήνει.